In dit jaar stapte men over van het oude systeem “straatnaam-(wijk) letter-huisnummer” naar het nog steeds in gebruik zijnde systeem “straatnaam-huisnummer” (de ene kant van de straat even, de andere kant oneven nummers), tegenwoordig uitgebreid met de postcode.

Sinds die tijd is de nummering niet veranderd, dat vergemakkelijkt het zoeken naar een huis soms in een acte genoemd onder het oude nummer.

Zoals u zult bemerken waren er de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog nog geen nieuwe huizen klaar gebouwd, omdat herstel van de bestaande woningen prioriteit had. Later kwamen de eerste nieuwbouw woningen aan de Nieuwlandseweg, daarna aan de Appelstraat en nog later in de Roomschestraat. De vroegere Appelstraat is nu de Spoorstraat, de vroegere Spoorstaat is nu de Burgemeester Langebeekestraat, de vroegere Roomschestraat is nu de Schoolstraat en het vroegere Schorretje is nu de Arnestraat.

In die tijd was bijna ieder kamertje bewoond. U zult dan ook op vele adressen meerdere namen vinden. Nu is het altijd wel zo geweest dat jonggetrouwden dikwijls introkken bij één van de ouders, grootouders of bij iemand anders. Werd het oudergezin kleiner en het jonge gezin groter dan ging het net andersom en gingen de ouders bij één van de kinderen wonen. (Het ene gezin  “in ‘t vooruus”  en het andere gezin “in ‘t achteruus”). Niet zelden was er dan ook nog één van de grootouders in huis (die zat dan “an taefel”, zo noemde men dat). Ook had men huizen met een gemeenschappelijke voordeur, dus met de gang in het midden (men woonde dan “deurtje over deurtje”). Waren ook de beide achterkamers nog bewoond, dan woonden er soms vier gezinnen op één adres.

Gezellig??? Soms. Maar men had ook wel eens “moeite” (=ruzie), dan sprak men “van een kot mee leven” (een huis vol ruzie dus). Toch zijn er mensen die hun hele leven zo hebben gewoond, men wist op den duur niet beter, wende er aan en accepteerde veel van elkaar, anders was het niet uit te houden geweest. “Och jongen”, zei een kennis van mijn vader eens tegen me, “Je was blie dat je in die tied een achteruusje kon kriege voor vuufentwintig stuuvers en vuuftien cent voo de bleik.” Tegenwoordig kunnen we ons dat niet meer voor stellen. Het zal in andere dorpen en ook in stadswijken niet veel beter zijn geweest.

In deze lijst komt een huis voor van zes gezinnen op één adres, namelijk in de Westdijkstraat, waar de familie van Pieter van Dalen woonde. Daar waren ook op de bovenverdieping kamers voor behuizing ingericht, omdat dit huis in de eerste wereldoorlog dienst deed als kazerne, zodoende.

De markt zult u tevergeefs zoeken, de huizen daar hoorden of bij de  Langstraat of bij de Noordstraat zoals u zult  zien.

Bij mijn weten komt één huisnummer op deze lijst niet voor namelijk de groente en fruitwinkel van Arjaan Coppoolse (daarvoor slagerswinkel van Frans Joosse), op het eind van de Langstraat (Zuidzijde). Naar eigen inzicht heb ik dit huis er bij gezet. Het pakhuis van C.Dellebeke aan de Zuidwal op C 20 behoorde daarvoor aan de fa. Gebr.van de Gruiter (Kèrentje), daarna woonhuis van Laurens de Nooijer (Lauw van Theu Baaij). Ter verduidelijking/onderscheid is soms de bijnaam of de vrouwsnaam genoemd.

In de lijst staat dus de naam van het hoofd van het gezin. Een inwonende vader, moeder, broer of zuster wordt apart vermeld. Dit geldt ook voor  kostgangers, huishoudsters en inwonende dienstboden en knechten. We beginnen bovenaan met de straatnaam, daarna in de eerste kolom het oude nummer, vervolgens in de tweede kolom de naam (eventueel bijnaam of vrouwsnaam) en tenslotte in de laatste kolom het nieuwe huisnummer.