Een foto uit het blad 'Katholieke Illustratie'. Dit was een geïllustreerd weekblad. De trotse Arnemuidse moeders tonen hier hun nieuwe aanwinst. Ze zijn netjes gekapt; zelfs dat meisje rechts onderaan draagt met zorg haar bovenmuts. De kinderen hebben een zogenaamd schortje aan, dat van achteren bevestigd is met haak en oog. Dat werd stevig aangeregen en droeg zorg voor een rechte rug. Die rechte rug werd een zogenaamde dominante factor; het resultaat was ernaar. Wij hebben nu in ons midden Miss Nederland. Als de vrouwen vroeger in verwachting waren, dan schaamden zij zich meestal daarvoor. ('Ze mieide d'r eige'.) Ze droegen dan een schort die ze over hun arm hadden geslagen. Een beetje voor zich uit. De dames droegen heel wijde kleding, want er mocht 'niets' gezien worden. Maar anno 2005 staan ze in het deurgat met een heel strakke jurk aan. Dan zie je zo'n buikje naar buiten steken. En als je bijvoorbeeld voorbij fietst, zie je zo'n moedertje staan in de gang. Je denkt dan: moedertje, ga maar vlug naar binnen, want straks scheurt je jurk en rolt je 'vrachtje' op straat. Nog even dit: als ze vroeger in verwachting waren, zagen de boerinnetjes het eerst van achteren, want dan sloot de bovenschort niet goed aan. Dan zei men niet tegen elkaar: ze is in verwachting, maar: ze is van 't hondje gebeten. Als het zover was dat de nieuwe wereldburger zich aankondigde, zag men de dokter gaan met het koffertje. Een ander koffertje dan dat tijdens de derde dinsdag van september! Men zei tegen elkaar: de tange ligt in 't vuur. Het hele dorp wist dan ook al hoe hij of zij zou gaan heten. Geboortekaartjes kende men nog niet, dus vader, die thuis was gebleven, moest de familie gaan vertellen dat zijn gezin was uitgebreid. Hij kwam dan thuis met veel eieren om het moedertje weer vlug op de been te brengen. De eerste tien dagen was er volledige bedrust. De negende dag was een kritieke dag. Was die voorbij dan haalde de familie opgelucht adem. Het moedertje kreeg dan een geklutst ei in de koffie; soms ook een geklutst ei in een cognacje. Van de slager kreeg men een stukje bief om aan te sterken. Zo werd 'moeder de vrouw' danig verwend. Kleren voor de baby als cadeau kende men nog niet en men had er ook het geld niet voor.